Marco, een vijftienjarige zigeunerjongen, wordt dagelijks, samen met een groepje jongeren, uit bedelen gestuurd. Elke dag wordt hij op een bepaalde plaats gedropt en ’s avonds weer opgehaald. Zijn oom Zola, een wrede man, is de leider van de bedelaarsbende. Met harde hand houdt hij de bedelkinderen onder de knoet. Enkel als ze genoeg ‘opbrengen’ laat hij hen met rust. Met Marco heeft Zola andere plannen. Een kreupel kind brengt meer geld in het laatje… Marco vlucht en tracht een nieuw leven op te bouwen. Aanvankelijk lijkt dit enigszins te lukken. Tot het verleden hem achterhaalt. Het geheim dat hij bij zich meedraagt zet hem voor een dilemma. Zijn rechtvaardigheidsgevoel laten spreken en hulp zoeken bij de politie of moet hij zijn familie aangeven.
Jussi Adler-Olsen verwerkt net zoals Henning Mänkel en Sjöwall en Wahlöö maatschappelijke thema’s in zijn thrillers. In deze uitgave kijkt hij kritisch aan tegen diegenen die de bankencrisis veroorzaakt hebben. Hij vertelt over witwaspraktijken met overheidsgeld en subsidies die in de verkeerde zakken terecht komen. Aan de andere kant gebruikt de schrijver het verhaal van Marco om de levensomstandigheden van zigeuners en Roma’s te kaderen in de Deense samenleving.
Inspecteur Carl Mørck en zijn collega’s Rose Knudsen en Hafez El-Assad komen door een zijdelings onderzoek het geheim van Marco op het spoor. Zal de politie Marco vinden? En uit de gevarenzone kunnen helpen?
De schrijver gaat zo op in de verschillende verhalen van corruptie en misbruik dat zijn corebusiness, het hoofdpersonage inspecteur Carl Mørck, eerder een figurantenrol krijgt toebedeeld. In deze vijfde aflevering van Serie Q loopt een zigeunerjongen met de hoofdrol weg. Het Marco-effect was beter in een apart verhaal gegoten. Ik miste de spitse én grappige dialogen tussen inspecteur Carl en zijn medewerker Hafez. De rol van de exorbitante Rose is ook tot een bijna-kantoormuis verschrompeld. Back to basics voor Jussi Adler-Olsen in nummer zes van deze reeks!