Op Doggerland blijven de problemen zich opstapelen voor politie-inspecteur Karen Eiken Hornby. Bij de vorige gevallen kon ze de moordenaars ontmaskeren tijdens haar gebruikelijke (lange) werkuren, maar ditmaal roept haar overste haar terug uit bevallingsverlof. Blijkbaar is het korps onvoldoende uitgebouwd.
De nog van haar boreling genietende inspecteur krijgt meteen 2 moorden voorgeschoteld, gepleegd 2 dagen na elkaar. Is dat toeval of is er toch een verband? Zulks blijft geruime tijd compleet onduidelijk. Dat Karen Eiken Hornby moet samenwerken met een bijzonder zwijgzame collega Astrid Nielsen vereenvoudigt de zaken niet.
Behoudens hun politiewerk hebben beide politie-agentes ook nog hun persoonlijke problemen. Best begrijpelijk, want tenslotte zijn zij ook maar mensen. Voor de lezer neemt zulks wel wat de vaart uit het verhaal. Het onderzoek en de randgebeurtenissen zijn immers ingewikkeld en uiteindelijk wil je als lezer toch weten hoe dit ingenieuze verhaal ergens uitmondt?