In Reykjavik ontdekken bewoners van een huurwoning dat erachter een muur in hun souterrain een lijkt zit. Vermoedelijk zelfs al meerdere decennia zonder dat opeenvolgende huurders er iets van opmerkten; behalve dan misschien die helderziende die lang geleden eens op bezoek was. Welke speurder zou zich niet willen vastbijten in zulke mysterieuze zaak?
Zo ook de gepensioneerde politieman Konrad, die trouwens al op eigen houtje bezig was met onderzoek naar de moord op zijn vader nabij de inrit van een vleesverwerkend bedrijf: neergestoken met een mes zonder in de open ruimte; blijkbaar zonder enige getuige, zonder enig spoor van dader(s). Tijdens zijn carrière was Konrad niet van nabij betrokken bij het onderzoek naar zijn vaders' dood, maar als gepensioneerde agent stak hij er veel tijd in.
Arnaldur Indridason weet zijn verhalen meestal in te bedden in de sfeer van de IJslandse landschappen, maar hier lijkt hij de focus te verleggen. Zijn aandacht gaat hier vooral naar het milieu van kleine criminelen die eertijds bij nacht en ontij de onderwereld van IJslands hoofdstad bevolkten. Persoonlijk dwaal ik liever door die IJslandse landschappen, maar dit werk werd geschreven in 2020 en toen was het allicht geraadzamer niet te veel uit je schrijfkot te komen?
Gelukkig ligt corona achter ons en heeft de auteur voor zijn volgende thriller weer de open ruimte. Een oud lijk achter een keldermuurtje; ook dat vereist speurwerk van de bovenste plank!