Na zowat driekwart van de tekst lijkt het alsof je in een ander verhaal bent beland. Nog steeds in Zuid-Afrika, maar in een ander en wat minder gevaarlijk milieu. Pagina na pagina probeerde je te bedenken of de hoofdfiguur zijn slag zou thuishalen, maar plots lijk je mijlenver weg van de oorspronkelijke verhaallijn. Wat er dan gebeurt lees je natuurlijk best zelf...
Van net over de grens met Zimbabwe wordt je meegevoerd door mensen die het spoorzoeken in alle finesses -en in een verschillende betekenis- beheersen. In een ultralicht vliegtuigje, in een vrachtwagen beladen met vele tonnen een bijzondere goederen, en ja ook al lopend of in een klassieke personenwagen. Zowel landschap als verhaallijnen denderen voorbij.
Deon Meyer's verhaal heeft meerdere dimensies, zowel lokaal als internationaal, met gebruik van een breed gamma aan gevaarlijk wapentuig. Als lezer laat je je gewillig meevoeren, razend nieuwsgierig naar de ontknoping. Maar zoals eerder reeds aangekondigd: dan sta je plots in een andere verhaal, maar nog steeds in een uitstekend geschreven thriller. Stiekem hoop je dat de tijd wat trager heenvliedt, zodat je het boek nog diezelfde dag kan uitlezen.