Sinds het overdonderende succes van de film "Aanrijding in Moscou" is Ledeberg fel in beeld gekomen, anders dan de wijk Moscou zelf. Die wijk is weliswaar geografisch aanpalend maar hoort tot Gentbrugge, een andere Gentse deelgemeente. Terug naar Ledeberg, waar Jo Van Damme een verhaal neerzet dat "deels fictie" is. Hoofdfiguren zijn de broers Franky en Tony Vanneste, die naar de notaris moeten om de nalatenschap van hun moeder te verdelen.
Beide niet al te snuggere broers trachten elkaar enigszins de loef af te steken, maar zouden toch eensgezind moeten optreden tegen de huurder van het huis van hun moeder. In de afgelopen decennia is er een en ander mis gelopen in de relatie tussen beide broers uit een eerder ruig milieu. Vandaar dat er behoorlijk wat wrevel en plaagstoten opborrelen in de wachtkamer van de notaris en verder in het verhaal. Plagerig en geestig uit de hoek proberen komen is iets van Jo Van Damme op het lijf geschreven is. De meest grappige passages zijn misschien wel deze waar de auteur in persoon tussenkomt in het verhaal om zich rechtstreeks tot de lezers te richten.
Uit het boek blijkt dat Jo Van Damme meer dan eens in Ledeberg was, bijvoorbeeld om research te doen in de lokale horeca. Met zijn oriënteringsvermogen rond Ledebergplein loopt er toch iets mis, al zal dat de lezer die niet vertrouwd is met de omgeving worst wezen. Of misschien behoort dat net tot de dichterlijke vrijheid? Misschien is het ook daarom dat hij de Ajuintjesmarkt en de verkiezing van Miss Ledeberg situeert in Moscou (Gentbrugge) in plaats van in Ledeberg? Maar goed, wie niet in Ledeberg woont hoeft zich dat niet aan te trekken. Al moet je je wel afvragen welk Ledeberg de auteur wilde schetsen. Vandaag is het in ieder geval een plek waar vele culturen samen leven zonder grote problemen. De beide hoofdfiguren uit dit verhaal zijn in ieder geval niet kenmerkend voor de bevolking van deze Gentse deelgemeente.
Behoorlijk geestige literaire eersteling, maar toch lijkt het of dit niet Ledeberg is...