Een echtpaar in Londen verloor een aantal maanden geleden een van hun beide tweelingdochters, Lydia. De ouders en de andere tweelingdochter, Kirstie, proberen verder te gaan met hun leven. De vader, Angus Moorcroft krijgt op een dag te horen dat hij een nagenoeg onbewoond eiland erft nabij het Schotse Skye. Het enige gebouw is een vuurtoren met een jarenlang verwaarloosd torenwachtershuis aan de voet ervan. De familie besluit ernaartoe te verhuizen, want dat is misschien een unieke kans om hun leven weer op de rails te krijgen.
Kort na hun aankomst in de behoorlijk woeste omgeving begint Kirstie te vertellen dat zij in feite Lydia is en dat Kirstie dus dood is. Kan je je voorstellen dat je als ouder je identieke tweelingkinderen niet elkaar kunt houden? Wie leeft er nu nog: Kirstie of Lydia? Ga je Kirstie vertellen dat zij Lydia is, of omgekeerd? De auteur grijpt de lezer bij de keel en lost zijn greep niet snel...
Ondertussen dwaal je rond in Schotse landschappen waar de omstandigheden behoorlijk guur kunnen zijn. Ook die sfeer maakt het leven niet gemakkelijker voor de ouders en het overblijvende kind, waarvan ze niet met zekerheid de identiteit kennen. Denk je dat je opgelucht zult zijn nadat je de laatste bladzijden omgeslagen hebt?