Wanneer Santiago Herrero in 1981 in Amsterdam aanklopt bij de auteur is dat alleen maar omdat die wat Spaans spreekt. Verder zijn beide mannen totale onbekenden voor elkaar. Zeer geleidelijk aan ontstaat er begrip en vriendschap tussen de Spaanse zigeuner en de Nederlandse regisseur van kortfilms. In de loop der jaren ontrafelt de regisseur, tevens auteur van dit boek, het waargebeurde levensverhaal van de zigeuner die al dertien jaar op zoek is naar vrouw en kind.
In 1968 wordt Santiago Herrero valselijk beschuldigd van drugshandel en wekenlang opgesloten ver van zijn dorp. Als hij terug thuis komt blijken zijn vrouw en zoontje verdwenen. Het enige dat hij weet over haar familie is dat ze uit "het buitenland" afkomstig is. De totaal ongeschoolde Santiago Herrero gaat naar een station en vraagt een ticket voor "het buitenland". Weet hij veel dat er behoudens Spanje nog andere landen bestaan...
Tijdens zijn zoektocht leert Santiago gaandeweg het "echte" leven kennen, met veel drank, drugs en vrouwen. Toch blijft hij zoeken naar vrouw en zoon, tot in Stockholm en Parijs toe. Overal vraagt hij naar "de zigeunerwijk". Uiteindelijk trekt de tragische hoofdfiguur terug naar Spanje, gevolgd door zijn makker uit Amsterdam.
Naast de verhaallijnen uit het "echte" leven schetst dit boek vooral het leven van verstoten mensen als de zigeuners. De situatie waarin ze moeten leven is schrijnend, nog steeds zijn ze onbegrepen door de buitenwereld, zoals ook gebeurtenissen tijdens de zomer van 2010 in het beschaafde Vlaanderen aantonen. Met een beetje begrip zouden zigeuners al een stap vooruit geraken. Daarom toch maar dit boek lezen, ook al toont het niet de mooiste kanten van het leven.