In deze historische thriller keert de jobhoppende muziekwetenschapper, Caterina Pelligrini, terug naar haar geboortestad Venetië. Deze prille dertiger heeft na haar studies reeds gewerkt in Padua, Wenen, Sint-Petersburg en Manchester. De kortstondige job die Caterina Pelligrini ditmaal heeft aanvaard geeft haar de kans om onderzoek te doen naar een minder bekende geestelijke musicus Agostino Steffani, die leefde in de zeventiende eeuw. Twee rivaliserende familieleden claimen de eeuwenoude erfenis die bestaat uit twee verzegelde antieke kisten. Het is aan een onafhankelijk persoon, Caterina dus, om de kisten op hun inhoud te onderzoeken. De onderzoekster verdiept zich in de oude brieven en documenten en hoopt stilletjes op een muzikale ontdekking die haar carrière een extra duwtje kan geven. De erfgenamen van hun kant hopen op een schat. Gaandeweg krijgt ze, door het lezen van de brieven inzicht in het leven van deze abt-musicus. De correspondentie bevat heel wat ‘roddels’ en weetjes over het leven aan de hoven van Duitsland, Engeland en Italië. Zéér interessant.
Donna Leon kende ik enkel van de serie thrillers die ze schreef, met commissaris Brunetti in de hoofdrol. Het ene spannende boek na het andere heb ik ervan verslonden. Ondertussen genietend van de beschrijvingen van het mooie Venetië en de Italiaanse gerechten, die bereid werden door mevrouw Brunetti. Zalig! Enigszins terughoudend ben ik aan ‘Hemelse juwelen” begonnen. Dit gevoel heb ik telkens weer als een schrijver met iets nieuws uitpakt. Denk maar aan Ian Rankin of Henning Mankell. Maar het is in beide gevallen goed uitgevallen. En zo ook met dit boek. Oef, gelukkig maar… Al moet de vertaler nog leren om de Italiaanse zinnen of uitdrukkingen aan te vullen met een vertaling. Eventueel in een voetnoot. Niet zoveel Nederlandstalige lezers hebben Italiaans gestudeerd!