Helena groeit samen met haar moeder en vader op in een afgelegen moerassig gebied waar eigenlijk nooit iemand komt. Weet zij veel dat haar vader ooit haar moeder ontvoerde, zwanger maakte en haar eigenlijk al die tijd gevangen houdt. Helena wordt ook gevangen gehouden, maar zij beseft het niet, bij gebrek aan kennis van de buitenwereld.
Eigenlijk beleeft Helena best wel aangename dagen in haar jeugd, behalve wanneer haar vader brutaal of boos is. Haar vader leert haar overleven in de natuur, voedsel zoeken, schieten, vallen zetten, … Ze kan het als het ware als geen ander, maar haar enige referentiepunt is haar vader, die nog beter is. Helena's moeder zegt nauwelijks een woord en doet wat de man haar opdraagt.
Langzaam ontdekt Helena kleine stukjes informatie die haar doen afvragen of haar leven wel echt is. Moeder en dochter slagen erin te ontsnappen en vader vliegt in de gevangenis; waaruit hij ook weer ontsnapt. De vader maakt jacht op zijn dochter en zij op hem. Wie neemt wie te grazen?
Karen Dionne slaagt erin om dit verhaal met slechts enkele personages en verder vooral de natuur in een moerasgebied in Michigan op bijzonder boeiende wijze te vertellen. Wanneer het tijd is om te werken, te eten of te slapen, leg je dit boek met tegenzin neer.