Net na halfweg de achttiende eeuw zendt keizerin Maria Theresia haar lijfarts naar de zuidelijke uithoek van haar immense rijk. Gerard van Swieten moet er een reeks onverklaarbare sterfgevallen onderzoeken. De voornaamste bekommernis van de keizerin is niet zozeer de dood van wat dorpelingen, maar het feit dat deze vreemde sterfgevallen hele grensdorpen doen leeglopen, die zo onbewoond en onbewaakt achterblijven.
Met enige tegenzin verlaat de arts van Nederlandse afkomst zijn woonst in het aangename Wenen, waar ook zijn gezin woont. Al op het eerste deel van de reis, met de boot over de Donau, krijgt hij te maken met de dood. Een jonge moeder verdwijnt met een deel van een van de vingers van haar doodgeboren kind. Maar de arts moet verder zuidwaarts, tegen zijn zin ook per koets en te paard. Echte moeilijkheden duiken pas op wanneer hij eenmaal ter plekke is.
Historische feiten, bestaande figuren en fictie ontmoeten elkaar in dit verhaal. Soms zo nauwkeurig gewoven dat ze nauwelijks te onderscheiden zijn. De beide broers die schuil gaan achter die ene auteursnaam laten je zowel een boeiende reis als intrigerende belevenissen meemaken.
Per trage boot de Donau afvaren dat lijkt me wel wat, achteraf terug in de werkelijkheid...