De jeugdige Fransesco Serristori overleeft, als enige van het gezin Serristori, de pestepidemie in het Venetië van de zeventiende eeuw. Vanaf nu is hij op zichzelf aangewezen. Dankzij z’n doorzettingsvermogen kan hij zijn vader opvolgen als privésecretaris van de chirurgijn Baldassare Lancerine. Al vlug blijkt dat deze, voor de buitenwereld beminnelijke middeleeuwse arts, een vrouwengek is en een dictator. Fransesco Serristori wordt door zijn baas betrokken bij het onderzoek en de geheimen van het menselijk lichaam. De fascinatie voor deze wetenschap verandert al snel in een drang naar roem en erkenning. Ethische grenzen worden overschreden …
Historische figuren zoals Molière en Galileo Galilei kruisen het pad van de jonge leerlingsnijder. In deze historische roman is de sfeer zeer bepalend. Pakweg de eerste helft van dit boek is zoals op de achterflap van het boek staat: spanning, verraad en intriges … Maar later vergaloppeert de schrijver zich. Nog niet zozeer in het te diep ingaan in het lichamelijk onderzoek. Maar wel in de beschrijving van de ‘toestand’ van de lichamen: op kerkhoven, in bokalen met en zonder formol, op de snijtafel. Het wordt op den duur te gruwelijk en te grotesk. Vooral de beschrijving van de respectloze behandeling van de lichamelijke resten is er méér dan over. De goesting om verder te lezen is weg…