Op weg naar de luchthaven van Oslo explodeert een shuttlebus met aan boord een tiental reizigers van diverse nationaliteiten, waaronder een aantal Vlamingen. Niemand van de mensen aan boord overleeft. Zou het kunnen dat een eland betrokken is bij de gebeurtenis? Heeft de chauffeur misschien daarom het stuur omgegooid?
Zoek het maar uit, er zijn geen getuigen. Vreemd is dat niet iedereen aan boord ook daadwerkelijk een vlucht geboekt had. Nog vreemder is de combinatie van vermaarde achternamen die bij een aantal slachtoffers behoren. Een beloftevol begin, maar tijdens het onderzoek krijgen de "speurders" (een geschorste Noorse politievrouw en een Vlaamse journalist) iets te vaak naar mijn smaak hulp van het toeval.
De auteur, die aan zijn eerste thriller toe is, heeft beslist een aangename eigen schrijfstijl, maar zwakt dat sterke punt soms af met flauwe grapjes. De lachende eland duikt bovendien ook vaker op dan nodig lijkt. De Vlaamse context van het verhaal is toe te schrijven aan het feit dat de Noorse auteur een tijdlang in Antwerpen woonde. Vandaar wellicht ook dat zijn boek eerst in het Nederlands verscheen.