De Brusselse Commissaris Kluft is, onder druk van zijn echtgenote, aanwezig op een festival van experimenteel ballet. Zoals wel vaker in detectiveverhalen gebeurt er uitgerekend dan een moord. De titel van het boek vertelt al over slachtoffer en moordwapen. Een makkie voor de gereputeerde commissaris, zou je denken. Helaas is de scène complex: de experimentele balletdansers traden op in een wirwar van kamers en gangen waarin de toeschouwers vrij rondlopen. Iedereen verdacht dus!
Net als in "De moord in de boomgaard" gedraagt de commissaris afwisselend als een bullebak, een betweter of een echtgenoot onder de sloef, naargelang hij zich op kantoor of thuis bevindt. Waar hij ook is, Kluft vertoont steeds een van de talrijke facetten van zijn ketjes-persoonlijkheid. De Brusselse achtergrond speelt een belangrijke rol bij Geert Van Istendael, die nog steeds verliefd lijkt op de stad die hij verliet.
Of het misdrijf opgelost geraakt via gebruikelijke politietechnieken lijkt minder belangrijk. Het is het gedrag en het karakter van commissaris Kluft dat met de hoofdrol gaat lopen. Vandaar misschien dat ik hier minder spanning bemerk dan in Van Istendaels eerste politieverhaal, het eerder vermelde "Moord in de boomgaard". De wijze waarop de auteur de personages en zijn Brussel schildert maakt veel goed.