Op vraag van de Vlaamse Overheid blikken een aantal figuren uit diverse milieus terug op de vreselijke gebeurtenissen van een eeuw geleden. Ieder van hen bekijkt de Eerste Wereldoorlog vanuit zijn of haar specifieke invalshoek: politiek, diplomatie, kunst, recht, sport, hulpverlening, ... Aan het woord komen onder meer ambassadeurs van enkele van de toenmalige oorlogvoerende landen, Jacques rogge, Herman Van Rompuy, ere-rector van KUL Marc Vervenne, Etienne Vermeersch, Rudy Vranckx, componist Wim Mertens, ...
De brieven, teksten, interviews, etc... worden aangevuld met zowel historische als hedendaagse foto's. Het degelijk afgewerkte geheel geeft de indruk dat de auteur, de fotograaf, de lay-outer en de personen die hun licht mochten laten schijnen over de gebeurtenissen van toen en de hedendaagse nawerking daarvan door de opdrachtgever in een strak keurslijf opgesloten werden.
Een van de ambassadeurs die zijn gedachten over de oorlogsgebeurtenissen mocht verwoorden is die van het toenmalige neutrale Nederland. Hij heeft het onder meer over de Duitse keizer Wilhelm II die tijdens de laatste dagen van de oorlog naar Nederland vluchtte. Dat deze figuur de rest van zijn dagen mocht slijten in Huis Doorn, omgeven door een groot park, noemt de ambassadeur "een pragmatische oplossing". Wat dachten de nabestaanden van de oorlogsslachtoffers ervan dat deze massamoordenaar, tevens neef van de Nederlandse koningin Wilhelmina, rustig verder kon genieten van een aangenaam leven? Hem uitleveren aan het gerecht bleek geen optie...
Tijdens de voorbije jaren heb ik al vele tientallen boeken over WO I mogen lezen. Dit weliswaar goed geschreven werkstuk moet ik helaas een plaatsje geven onderaan de lijst van interessante uitgaven rond dit thema. Overheid, dwing uitgevers en auteurs niet in een keurslijf. Uitgevers en auteurs, laat u niet dwingen. Elk zijn vak.