"Wie waren onze verre voorouders en hoe zagen ze eruit?", dat is een vraag die vooral sinds Darwin opgang maakt en inmiddels talloze wetenschappers en andere geïnteresseerden bezig houdt. Regelmatig worden er vondsten gedaan, die misschien wel oude vragen beantwoorden, maar ook telkens nieuwe vragen oproepen. Het verhaal van de menselijke evolutie werd in de voorbije decennia niet alleen complexer maar ook boeiender.
De auteur, een vooraanstaand paleoantropoloog, tracht wat verduidelijking te brengen in het verhaal van de menselijke evolutie, maar probeert ook een antwoord te vinden op de vraag waarom wij de enige mensachtigen zijn die overleefden. In de grote stamboom van de menselijke evolutie zijn er immers ook soorten geweest die zich ontwikkelden maar dan toch uitstierven. Denken we maar aan de Neanderthaler en de Denisovamens. Mogelijk leefden zij gelijktijdig met onze voorouders.
Chris Stringer doet uiteenlopende aspecten van het onderzoek naar de menselijke evolutie uit de doeken, beginnend met de diverse dateringstechnieken, maar ook met aandacht voor onderzoek van DNA, mitochondriaal DNA en RNA. Hij legt uit hoe middels het onderzoek van schedels conclusies kunnen getrokken worden over de grootte en de functionering van hersenen. Wat kleinere hersenen met complexere vormgeving kunnen bijvoorbeeld belangrijk zijn dan grotere maar minder ontwikkelde hersenen.
Regelmatig beschrijft de auteur hoe theorieën kunnen evolueren, hoe visies veranderen, ook de eigen visie. Mits enige inspanning krijgt de lezer een uitstekend overzicht van de stand van zaken op vlak van menselijke evolutie. Je krijgt veel antwoorden, maar er moet nog hard gezocht naar ontbrekende schakels en nieuwe inzichten. Wetenschap op zijn best; verstaanbaar uit de doeken gedaan.
Ondertitel: "Hoe het komt dat wij de enige mensachtigen op aarde zijn".