De Jacques
Brel onder de vogels”, is de zang van de spreeuw voor de schrijver, Koos
Dijksterhuis. Hij houdt van spreeuwen en
heeft ze jarenlang geobserveerd. Zijn
bevindingen heeft hij neergeschreven in de boeiend werk. Als leek, als ervaren vogelaar of gewoon als
vogelliefhebber kan je heel wat opsteken.
Zo doet de spreeuw heel wat moeite om voor de voortplanting te
zorgen.
Hij lokt een vrouwtje met een mooi,
groen nest waarin bloemen, bladeren en knoppen voor de verfraaiing van het
interieur zorgen. De spreeuwen nestelen al vroeg in de lente. En soms ook op de broedplaats van een
gierzwaluw of een andere vogels.
Hierdoor kan er een gevecht ontstaan om het bezit van de nestkast.
Meestal
legt de spreeuw zes eieren. Meer eieren zou het broedsel schaden op het vlak
van voedsel, voedertijd en grotere levenskansen.
Naar
spreeuwenzwermen kijken is fascinerend. Maar waarom vliegen de spreeuwen in de
spreeuwenzwermen nooit tegen elkaar? Uit
onderzoek blijkt dat de spreeuw zich fixeert op zeven buren. Ze vliegen trager,
50 km/u dan de normale 70 km/u. En de
afstand ten opzicht van de andere vogels is zo’n 50 cm. Dit zwermgedrag biedt
veiligheid en plezier.
De spreeuw
volgt de mens overal. Ze broedt op het
platteland en onder dakpannen in de stad.
Uit onderzoek blijkt dat het aantal spreeuwen afneemt. En dat stel ik ook vast in mijn tuin met mijn
bescheiden observatie. Tot enkele jaren geleden was er elke winter een ware
invasie van spreeuwen. Maar dit jaar heb
ik er nog maar een paar gezien!
Interessant
boek met aandacht voor gedrag, voorkomen en bovenal hoop voor een betere
toekomst voor deze vogel.