Tijdens haar opdrachten als reisjournaliste kwam Wil Thijssen terecht in Cambodja, meer bepaald in een vissersdorpje op palen in het Grote Meer. De overheid bekeek haar als een indringster terwijl de meeste dorpelingen wellicht nog nooit een blonde vrouw ontmoet hadden en haar als een ongewoon exemplaar van het mensdom beschouwden.
Kampong Khleang, zo heet het dorpje, lag toen nog niet in het vizier van de toeristische industrie, maar lang zou het niet meer duren eer dit idyllisch gelegen paaldorpje ontdekt werd. Het veranderingsproces van een traditioneel leven naar een toeristische attractie zat eraan te komen. Wil Thijssen besliste die overgang op te volgen en te beschrijven.
Jaren na elkaar trok ze telkens weer naar Kampong Khleang en leefde er hetzelfde nog steeds traditionele van de dorpelingen. Het kantelpunt van de overgang van traditie naar toerisme kan geïllustreerd door het gedrag van de lokale overheid. Het aantal verblijfsdocumenten verminderde, de eis om iedere dag een verslag te schrijven verviel en bovenal, de lokale veldwachter was niet langer verplicht om voor de deur van haar kamertje te slapen om haar te "bewaken".
Misschien moeten wij, toeristen en reizigers, maar eens vaker nadenken over hoe onze aanwezigheid de lokale tradities verstoort of alleen nog maar als schouwspel behoudt. Wil Thijsens' mooi geschreven reisverhaal zet je op indringende wijze op het juiste denkspoor.
Ondertitel: Hoe Boeddha verdwijnt uit Cambodja".