De auteur, een jonge Nederlandse vrouw, heeft iets met de polen, de uitgestrekte met sneeuw en ijs bedekte gebieden helemaal in het noorden en het zuiden van onze aarde. Zowel de Noord- als de Zuidpool heeft ze doorkruist op ski's. De aantrekkingskracht van die gebieden is zo groot dat ze eigenlijk nergens liever is, dat ze zich nergens meer thuisvoelt dan in die barre omstandigheden waar je iedere seconde alle aandacht nodig hebt om te overleven.
Soms trekt Bernice Notenboom als gids naar de Noordpool, maar liefst van al is ze toch onderweg met een kleine expeditie om volop te genieten van de schoonheid van het landschap. Meestal trekt ze rond in de buurt van de Noordpool, maar eenmaal was ze ook een paar maanden onderweg om al skiënd de Zuidpool te bereiken.
Tijdens haar tochten heeft de auteur veel aandacht voor de opwarming van de aarde: gletsjers die zich terugtrekken, ijsberen die het moeten stellen met minder ijs en met hogere temperaturen, ... Begrijpelijk ook dat ze zich opwindt over de "champagnetoeristen" die zich met een vliegtuigje laten afzetten nabij de feietelijke Zuidpool en dan het laatste eindje afleggen op ski's.
Bernice Notenboom vertelt met bijzonder veel enthousiasme over de poolgebieden en haar trektochten aldaar. Een paar keer kreeg ik het zelf koud tijdens het lezen van haar boek. De problematiek van de opwarming van de aarde weet ze in duidelijke bewoordingen aan te kaarten en toe te lichten in alledaagse taal.
Met dit boek hoef je zelf niet naar de Noordpool te trekken om de schoonheid van het landschap te "zien" of de koude te "voelen".