'Pelgrim zonder God' is al aan zijn 8ste herdruk toe. De voettocht van Santiago de Compostela naar Amsterdam werd zowat 20 jaar geleden ondernomen en toch is het nog brandend actueel, mede dankzij een gloednieuw uitgebreid voorwoord. Het verhaal is ook bijzonder doordat de auteur de oude pelgrimsroute volgde in omgekeerd traject en bovendien als ongelovige. Je krijgt als lezer dus een totaal andere benadering van deze pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
Het voorwoord omvat zo'n 20 pagina's. Het is een diepgaande bezinning over de pelgrimstocht op zich en wat dat zoal bij een mens teweeg brengt, direct na de tocht en 20 jaar later. De auteur schetst ook de evolutie van de pelgrimstocht doorheen die 20 jaar, de groei van de pelgrimsroutes en het aantal pelgrims en hun motivatie. Het is een prachtige bezinning en heeft een diepe indruk bij mij nagelaten.
De volgende 250 bladzijden handelen over de voettocht zelf. Hij gaat van start met het verhaal hoe hij op het idee kwam om zo'n omgekeerde tocht te ondernemen. Eigenaardig is zijn angst dat de startplaats, Santiago de Compostela, wel eens zijn tocht zou kunnen verknoeien. Toch handelen de eerste delen over zijn ontmoetingen met bedevaarders in en rond de kathedraal. Het is erg verrijkend om de visie van een ongelovige te lezen en hoe hij die christelijke tradities vanuit een andere invalshoek bekijkt.
En dan vertrekt hij op weg naar Amsterdam. Hij vertelt over zijn ervaringen en ontmoetingen met de lokale bevolking en bedevaarders onderweg. Uiteraard niet gespaard van de nodige commentaar. Tenslotte komt hij op pagina 282 aan in Amsterdam. Je krijgt dan nog een kort overzichtje van de lessen die deze omgekeerde camino hem opleverden.