Vier jaar lang toerde Kris Nijs met zijn Pan (een Honda Pan European) rond de wereld. Na 260.000 km vond hij het welletjes, kwam naar huis en schreef voorliggend boek over zijn wedervaren. De reis was schitterend, de Pan doorstond de tocht goed en de auteur overleefde financieel de onderhoudskosten van een reis die dubbel zo lang duurde als gepland dankzij milde sponsors onderweg en een dosis lef.
Vier jaar en 260.000 km kan je niet samenballen in enkele honderden pagina’s. De auteur moet dus noodgedwongen grote happen uit zijn traject en de tijd laten wegvallen, maar eenvoudig om volgen is dat niet altijd voor de geboeide lezer. Soms lijken grote afstanden voor de auteur belangrijker, bijvoorbeeld als hij na 2 dagen vlammen 2000 kilometer extra op de teller heeft staan. Het traject door Indië naar Nepal neemt slechts enkele regels in beslag; jammer. De ontzaglijke hoeveelheid informatie over zijn reis en zijn ontmoetingen onderweg zijn er misschien debet aan dat de lezer het niet altijd eens kan zijn met auteur. Zo wekt hij bijvoorbeeld de indruk dat in Maleisië de vrouwen in meerderheid gesluierd lopen, wat toch in tegenspraak is met andere ooggetuigen.
Naast en misschien zelfs boven het afgelegde traject met zijn talloze bezienswaardigheden en avonturen lijken er twee thema’s belangrijk in dit boek: de grote technische handigheid van de auteur waarmee hij alleen of dankzij de medewerking van anderen zeer uiteenlopende technische problemen oplost en daarnaast de wijze waarop hij er in slaagt om bijna overal ter wereld sponsoring te krijgen voor allerhande onderdelen en zelfs het onderhoud van zijn voertuig.
Ben je vooral geïnteresseerd in de motortechnische en sponsoraspecten van de reis dan is dit boek zeker en vast een zeer belangrijke informatiebron. Wil je echter leren hoe een wereldreiziger de wereld zag, bereid je dan voor op een reis waarbij je in enkele regels of in een alinea honderden of duizenden kilometers overbrugt.