Het boek beschrijft de omzwervingen en de belevenissen van Karin Anema in Suriname. Hoofdmoot van het boek is een avontuurlijke reis door het fascinerende binnenland. Het ultieme transportmiddel daarvoor zijn de korjalen, de uit boomstammen vervaardigde vaartuigen. Zonder enig comfort en met veel inspanningen bereiken ze via de Tapahonirivier met zijn vele stroomversnellingen het zuidelijke gedeelte van Suriname in het Amazonegebied grenzend aan Brazilië.
Suriname is een land waar de band met Nederland nog steeds voelbaar is. In hoofdstad Paramaribo kunnen toeristen van alle modern comfort genieten maar Anema gaat welbewust op zoek naar de oorsprong en de levenswijze van de inheemse indianen en bosnegers. Daarvoor woont ze in Galibi een pur’ blakka bij, een traditioneel Indiaans rouwfeest.
Suriname is een smeltkroes van vele verschillende volkeren, Hindoestanen, bosnegers, Caraib-indianen, Trio-indianen en natuurlijk ook Nederlandse Surinamers.
Anema beschrijft Suriname en zijn bewoners op een reportageachtige maar toch vlotte en aangrijpende wijze, zij is begaan met de achteruitgestelde minderheden en laat dit in haar verhalen duidelijk doorklinken. In de middenkatern zijn vele verhelderende foto’s opgenomen. Het boek sluit af met een verklarende woordenlijst.