Het duurde lang eer deze slangen uit ballingschap kwamen, maar ze brachten dan ook meteen een live-cd op de markt. Vanaf de eerste seconde krijgt de luisteraar het gevoel dat de titel inderdaad bewaarheid wordt. Dat de muzikanten plezier hebben aan hun optreden staat buiten kijf, maar ze weten dat prima over te brengen op iedereen die dit schijfje in zijn / haar cd-speler steekt.
Meteen vanaf het eerste nummer wordt de toon gezet: dit soort muziek hoort thuis in een degelijke Ierse pub of in het wellicht onbestaande vasteland-equivalent daarvan. Alleen “Mercedes Benz” van Janis Joplin wijkt af de Ierse standvastigheid. Het nummer wordt zo fraai gebracht dat hen deze niet-Ierse zonde moet vergeven worden.
De “Snakes in Exile” konden zich geen betere toegang tot een wat ruimer publiek dromen dan deze plezierige, opzwepende cd. En zelfs voor Ierland en zijn muzikale traditie is dit mooi meegenomen publiciteit.
16 nummers