De sfeer die Ludo Vandeau en zijn kompanen van Bodixel oproepen op deze cd is moeilijk in enkele woorden te vangen. Weemoed is er zeker een van, maar ook verlies en verlangen horen erbij, een zekere tristesse ook. Toch slaagt de zanger erin om ook enige levensvreugde en een onderweg-gevoel te laten klinken. Her en der klinkt de stem van Ludo Vandeau zoals die van een neefje van die grote Brussels-Vlaamse chansonnier, maar hij mag best tevreden zijn met zijn eigen stemgeluid.
De combinatie van mooie teksten en dito stem met andere instrumenten (accordeon, piano, cello, gitaar, …) levert telkens weer prachtige nummers op, met een verscheidenheid die er beslist mag zijn. “Onderweg” is misschien nog de beste term om deze cd samen te vatten: onderweg van de ene levensfase naar de andere, onderweg van stationsbuffet naar café, onderweg van nergens naar ergens.
Zelf vertelde Bodixel over hun concerten dat het er zijn met het geluid van de zee, de wind en het hart. De groep voelt zich alsof ze twee harten heeft: eentje voor Frankrijk en eentje voor Zuid-Amerika. Welk hart er het luidst of het meest regelmatig slaat is niet duidelijk, wel dat het Zuid-Amerikaanse het mooist klinkt, in dit geval de uitvoering van “Cucurucucu”.
Aangename cd om het onderweg zijn naar wat, waar of wie dan ook wat in een muzikaal kader te plaatsen en meer zin te geven.
Uitgifte nummer: WBM 21066
Aantal nummers: 12
