Vooraleer er kaarten waren reisden de mensen al. Misschien slaagden ze er niet altijd in om weer te keren naar hun vertrekpunt, misschien ontwierpen ze onderweg hun eigen kaarten of noteerden ze een aantal herkenningspunten. Hoeveel eenvoudiger is het vandaag; je bent maar een muisklik verwijderd van om het even welke plaats op aarde.
Wat ben je ermee als je niet weet hoe je ernaar toe moet, en vooral, als je niet weet wat onderweg te verwachten. Of anders gezegd, wat ben je met Google Maps of Google Earth en aanverwante als je geen beeld hebt van de reëele wereld? De basis voor die kennis ligt in een atlas, een jeugdatlas als het even kan voor de jongsten onder ons.
Deze atlas biedt niet alleen kaarten, maar vertelt daarnaast ook nog een en ander over de betrokken regio. Niet altijd het meest belangrijke, maar toch, je steekt er wat van op. Vlaggen slaan ook altijd aan bij de jongeren; die vind je hier dus ook. Vernieuwend kan je deze uitgave niet noemen, gewoon degelijk, zowel inzake inhoud, kleur als vormgeving.
Inhoudelijk is er voer voor discussie. Suggereren dat de ark van Noë op de berg Ararat zou aangespoeld zijn, is een stapje te ver. Dat de Koerden behalve in Turkije ook in Iran en Irak leven is onvolledig. Syrië telt bijvoorbeeld ook een behoorlijk aantal mensen van deze bevolkingsgroep. Als het gaat om de taal van de aardrijkskundige namen weten de uitgevers soms niet precies op welk been dansen. De meerderheid van de namen is Nederlandstalig, maar af en toe duiken er ook Engelstalige en Franstalige op, al dan niet met vertaling.