Marie Desaegher, 26 jaar oud, was al doof toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Het is nauwelijks voor te stellen welke indrukken zij moet hebben ondergaan bij de verschrikkelijke gebeurtenissen van de daaropvolgende jaren. Tot ze op een dag besloot om haar visie van de oorlogsgebeurtenissen neer te pennen in een schriftje. Vele jaren later kwam het opnieuw te voorschijn.
Aurel Sercu, redacteur van deze uitgave, plaatste de belevenissen van Marie in hun historisch kader, ging op zoek naar aanvullende informatie en verzamelde beeldmateriaal over de gebeurtenissen die Marie moet hebben meegemaakt. Met het nodig respect voorzag hij de teksten van de dove vrouw ook van toelichting allerhande.
Het eindresultaat is een waardevol beeld, niet alleen van oorlogsfeiten, maar ook van sociale en familiale omstandigheden, Het verhaal van Marie Desaegher staat centraal, maar de lezer kan het nu lezen tegen de achtergrond van een duidelijk tijdsbeeld. Daaruit blijkt ook hoe moeilijk de dove medemensen het hadden in de toenmalige maatschappij. Gelukkig is er op dat vlak toch al een eind weg afgelegd.
Bijzondere uitgave.
Ondertitel: "Hoe een dove vrouw de oorlog beleefde: Ieper onder vuur, de gasaanval, in Duitse loopgraven, ...".