Nadat hij verhalen hoorde over Torarica, ooit de bescheiden hoofdstad van Suriname, besloot de auteur zelf op zoek te gaan naar de resten ervan. Midden de 17de eeuw stichtte de Engelsen deze plaats toen ze het land "veroverden". Niet zodanig veel later daagden de Hollanders op, namen het gebied over en opteerden uiteindelijk voor de huidige hoofdstad Paramaribo.
De lezer krijgt een beknopt overzicht van enkele historische gebeurtenissen die plaatsgrepen in Torarica. Daarnaast wordt ook een zeer sober beeld geschetst van de plantages die opgezet werden in de jungle en van de aanwezigheid van religieuze vertegenwoordigers, die er blijkbaar ook een kerk bouwden. Tot een echte "stad" zou Torarica nooit uitgroeien, de term "dorp" volstaat om de omvang te omschrijven.
Wanneer de auteur zelf op zoek gaat naar de verdwenen hoofdstad vind hij weliswaar bakstenen en flessen, maar zijn activiteiten waren te weinig diepgravend om van een bewoonde structuur te spreken. Grondiger onderzoek is nodig om meer resultaat te bereiken, zowel op geschiedkundig als archeologisch vlak. Ik kan me inbeelden dat de lezer benieuwd is naar de vroegere bewoners van het diepe binnenland van Suriname, maar daarover rept de auteur niet. Zullen we deze uitgave omschrijven als een "onvoltooid werkstuk"?