Guy Cardeynaels uit Hamont, de auteur, was gedurende vijf jaar educatief medewerker voor de Duitse oorlogsgravendienst. Zijn standplaats was het jeugdhuis vlakbij het Duits kerkhof in Lommel, gelegen in het noorden van de provincie Limburg. De Duitse jeugd kreeg er onderricht over het verleden, en een toekomstbeeld met ‘Nooit meer oorlog’. We spreken in de verleden tijd want het jeugdhuis werd gesloten. In dit boek sluit de voormalig educatief medewerker dit hoofdstuk in zijn leven af door 10 brieven te schrijven aan evenzoveel mensen die begraven liggen op het Duits kerkhof in Lommel. 10 brieven voor 10 personen gekozen uit 40.000 graven. Wie waren ze en waar kwamen ze vandaan? Aan allen schrijft de auteur een allerlaatste afscheidsbrief.
Het historisch onderzoek is onder andere gebaseerd op getuigenissen. Door interviews met inwoners uit Lommel, Houthalen-Helchteren, Hasselt en Hechtel. Via gesprekken met kerkhofbezoekers. Met het doorpluizen van archieven. Ook de reacties in de pers bij de komst van een Duits kerkhof komen aan bod. De auteur heeft heel wat fotomateriaal in zijn boek opgenomen. Aangrijpend is de intrieste foto van Maria en Matthias Lieber bij het graf van hun zoon, Jozef, in 1954. Deze foto omvat heel het boek: er zijn in een oorlog geen winnaars … alleen verliezers.
Deze Hamontenaar studeerde geschiedenis en theologie en schreef eerder het essaybundel over religie ‘Hoeveel kost een Tapir?
‘Stad der doden’ is verbindend … met een verleden dat nooit mag vergeten worden …
Ondertitel: "Brieven aan een begraafplaats".