Het verhaal van de Nederlandse buitenplaatsen begon in de zeventiende eeuw. Lieden van adel, rijke burgers, succesvolle kooplui en andere rijkelui met een flink gevulde geldbuidel bouwden of kochten toen grote, stijlvolle plekken om te wonen, vaak omgeven door tuinen of ander weelderig bloeiend groen. Het was er prinsheerlijk wonen.
Vanaf de twintigste eeuw verzwakte de interesse voor wat je ook sierlijke kasteeltjes of stevig uit de kluiten gewassen villa's zou kunnen noemen. Misschien was er minder geld voorhanden, het comfort voldeed in mindere mate, de nakomelingen van de oorspronkelijke bouwheren hadden andere plannen met hun geld, enz...
Sommige van die buitenplaatsen weerstonden de tand des tijds niet, bij gebrek aan onderhoud bijvoorbeeld. Andere werden dan weer omgevormd tot publiek toegankelijke plaatsen, zoals musea of andere overheidsinstellingen. Daarnaast waren er gelukkig ook tal van buitenplaatsen die hun oorspronkelijke functie behielden, al werden her en der groene omgevingen ingeperkt door oprukkende activiteiten van de zogenaamd moderne tijd.
Deze boeiende en rijkelijk geïllustreerde publicatie heeft vooral oog voor de plaats die deze bijzondere plekken innemen in onze hedendaagse maatschappij. De auteurs vragen zich ook af hoe de samenleving omgaat met deze specifieke vorm van Nederlands erfgoed. Deze boeiende kennismaking met talloze buitenplaatsen is meteen ook een uitnodiging om ter plekke een kijkje te gaan nemen bij al dat fraais van weleer.
Ondertitel: "Buitenplaatsen in de moderne wereld".