In dit boek neemt de Engelse historicus Simon Schama ons mee doorheen de sociale en culturele geschiedenis van het land dat wij nu als Nederland kennen. Hij onderzoekt hoe een aantal boerendorpen, vissersplaatsen en havensteden zonder gemeenschappelijke taal, godsdienst of regering zich in de zeventiende eeuw kon verenigen tot de Republiek der Nederlanden. De auteur schetst zeden en gewoonten van een volk dat zijn onafhankelijkheid niet zocht, maar die opgedrongen kreeg door het Spaanse bewind. Hij beschrijft de cultuur in de ruimste zin van het woord: schilderijen, kookboeken, prenten e.d. vormen het bronnenmateriaal van dit boek. Ook kunst, bijgeloof, de opvoeding van kinderen en de zedenleer in de tijd dat Nederland een supermacht was, worden door de auteur onder de loep genomen.
Deze volumineuze turf met meer dan 680 bladzijden in kleine druk is overvloedig geïllustreerd met tekeningen, afbeeldingen van gravures, houtsneden en schilderijen. De auteur schrijft hierover in zijn voorwoord: “als ik over cultuur schrijf, bedoel ik niet Cultuur. U zult hier niets vinden over theater, poëzie of muziek, en de overvloed aan afbeeldingen is bedoeld als spiegel van een mentaliteit, niet als voorwerpen van kunst”.
Het boek sluit af met een aantal merkwaardige bijlagen met o.a. inventarissen van inboedels, bibliotheeklijsten, inkomens. Verder de voetnoten, een bibliografische gids en een register.