Wees niet verlegen om te bevestigen dat je nog nooit van het kamp Sobibor hebt gehoord of gelezen. Het was tijdens de Tweede Wereldoorlog een vernietigingskamp met maar één doel, elke gevangene vermoorden via de gaskamer. Er zijn dan ook maar heel weinig overlevenden of getuigen van Sobibor. Toen er en aantal gevangenen konden ontsnappen hebben de Duitsers alle overgeblevenen vermoord en het hele kamp gesloopt om zo alle sporen uit te wissen. Van begin 1942 tot eind 1943 werden er ca. 170.000 mensen vermoord, nagenoeg bijna allemaal joden.
In dit boek zijn er 15 interviews gebundeld van zowel getuigen als overlevenden. Ze dateren bijna allemaal van 1983 en '84. In die periode was er een proces waarbij ooggetuigen van over de ganse wereld kwamen overgevlogen naar het Duitse plaatsje Hagen. Jules Schelvis nam de interviews af en noteerde die in dit boek. Die gesprekken werden ook verwerkt in andere boeken van hem die handelen over het kamp van Sobibor. Hijzelf had het geluk er slechts enkele uren te verblijven om daarna naar andere kampen te verhuizen. Toch heeft het bij hem steeds een zeer diepe indruk nagelaten.
In zijn voorwoord nam hij ook een zeer lovenswaardig initiatief. Hij waarschuwt je namelijk voor de subjectiviteit van de getuigenissen. Het menselijk geheugen is immers selectief, vooral bij zo'n ingrijpende gebeurtenis in een mensenleven. Dat komt vooral tot uiting in het cijfermateriaal. Als inleiding op een interview schetst hij eerst wie de geïnterviewde is en legt de link met het kamp.
De interviews geven je een zeer goed beeld van wat er zich afspeelde in het kamp Sobibor. Vooral omdat niet alleen de mensen van binnen het kamp aan het woord komen maar ook getuigen van buiten het kamp.