De auteur -en velen voor hem- zoekt een verklaring voor de gemakkelijke wijze waarop de Duitse troepen in mei 1940 konden oprukken in België en Frankrijk. Ondanks de jarenlange verdedigingswerken, soms zelfs op plaatsen waar nooit slag geleverd werd, konden de aanvallers quasi moeiteloos oprukken. Eveneens ondanks de taktische plannen die de verdedigers uitknobbelden, maar die jammerlijk faalden, niet alleen omdat de Duitsers strategisch betere inzichten hadden.
Bruno Comer overloopt voor ons vooraf de historische feiten van die eerste oorlogsmaand. We volgen de Duitse opmars en krijgen zicht op de aarzelingen en fouten aan geallieerde zijde. De reden van het Duitse succes ligt beslist niet in hun militaire overmacht want die was er niet, dat was slechts een mythe, misschien mede in stand gehouden door de verliezende partijen. De auteur weet de geschiedenis bijzonder goed uit de doeken te doen en weet de lezer constant te boeien.
Nadien is het tijd voor conclusies. Hoe verliep de geallieerde besluitvorming, waarom kwam ze niet met de gepste antwoorden, wat werd er gezegd en gedacht achter de schermen? Wie kreeg initieel de Zwarte Piet of schoof die door? De conclusie is hard: de Belgische en Franse legerleiding was in feite niet bekwaam om de juiste beslissingen te nemen, noch vooraf noch tijdens de gevechten.
Echte geschiedenis, boeiend verhaald, stevige conclusies.
Ondertitel: "De onbegrijpelijke nederlaag".