Bij herdenkingen van belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis worden er tal van boeken uitgegeven. In mei 2010 is het 70 jaar geleden dat het Duitse leger het neutrale België binnenviel. Wat dit boek zo uniek maakt is dat naast de geschiedschrijvingen van de eerste maand van Wereldoorlog II de gewone mensen, zoals jij en ik, hun verhaal doen. Zij vertellen over hun angsten, hun paniek en hun lijden.
De angst om te vluchten werd gevoed door de verovering van de eerste verdedigingslinie: de snelle inname van het fort van Eben-Emael en de kanaalbruggen over het AlbertkanaaL Door de opbouw van de tweede verdedigingslinie, de KW-lijn van Koningshooikt tot Waver ontstond er veel paniek onder de bewoners van de omliggende dorpen omdat zij verplicht geëvacueerd werden. Na 10 dagen zitten alle Belgische troepen achter de Schelde-linie en nog enkele dagen later trekken de soldaten zich terug achter de Leie-linie.
In het pinksterweekend in 1940 is België één grote chaos. De grootste volksverhuizing ooit vond toen plaats. Leerlingen van internaten, voor wie de weg naar huis is afgesneden, slaan op de vlucht met de zusters en broeders van de scholen. Overal laden gezinnen eten en allerlei spullen op karren, fietsen of kinderwagens en trekken weg. Ze lopen naar het westen, naar de kust of nog verder, dankzij moedige vissers, naar Engeland. Het noorden van Frankrijk wordt overspoeld door meer dan een miljoen vluchtelingen. De 224 km lange tocht van een 25-jarige vrouw met haar zesjarig zoontje en haar pasgeboren dochtertje illustreert de wanhoop van de vluchtelingen. Een twaalfjarige jongen vertelt van zijn vlucht, samen met zijn familie, van Wervik naar Menen tijdens een zware beschieting tussen Duitsers en Belgen.
Op 28 mei ondertekent koning Leopold III de capitulatie. Het geweld stopt. De wapens zijn neergelegd en de mensen zijn opgelucht omdat ze het er levend van hebben afgebracht en willen zo snel mogelijk terug naar huis. Op vele huizen en muren staan berichten voor vermiste familieleden opdat men elkaar kan terugvinden.
De vluchtelingen die in het zuiden van Frankrijk verbleven kunnen pas na de Franse capiltulatie op 20 juni denken aan terugkeren naar het bezet België, zodra ze brandstofbonnen hebben of meekunnen met de bussen of treinen van het Belgische Rode Kruis. Door veel privé-initiatieven wordt een deel van de recruteringsreserven van ongeveer honderd twintigduizend jongens en mannen, tussen de leeftijd van 16- en 35 jaar, terug naar huis gehaald. Anderen moeten wachten op een beslissing van de Belgische regering om terug te keren De verhalen van deze jongens zijn schrijnend. Drie maanden lang werden ze aan hun lot overgelaten en hebben ze rondgedoold zonder geld, eten of drinken in het zuiden van Frankrijk. De Spaanse grens bleef dicht, ook voor hen.
Deze oorlog bracht het beste én het slechtste in de mens naar boven.