Ritueel communiceren via de voortuin is een sterk ingeburgerde gewoonte in Limburg. Dat blijkt ook uit dit boek van het Limburgs Volkskundig Genootschap (LVG) waarin zowat alle rituelen om te versieren opgenomen zijn. Het LVG heeft een project opgezet om in één jaar tijd (2010) versierde voortuintjes te inventariseren. Er zijn de traditionele decoraties zoals bij Halloween, Kerstmis of als er een processie optrekt wat tegenwoordig nog zeldzaam is. De ‘Mei laten steken’ bij het bouwen van een huis is dan weer eerder een occasionele aankleding. Het meest bekend zijn de feesten uit een levenscyclus zoals bij een huwelijk, een geboorte of wanneer iemand een ‘nieuwe voordeur’ krijgt bij een verjaardag met een rond getal.
De oorsprong van het opsieren gaat terug tot voor de Grote Oorlog maar dan enkel bij zeldzame gebeurtenissen zoals het vieren van een honderdjarige of een gouden bruiloft. Natuurlijk is het aankleden van de tuintjes op zich ook een subtiele hint vanwege de versierders om getrakteerd te worden. Deze gewoonte geeft tweemaal plezier: allereerst bij het tooien van de tuinen en later bij de traktatie van de gevierde persoon. Leuk zijn ook de verhalen die verteld worden als dit boek de ronde doet bij een gezellig samenzijn van familie of vrienden. Altijd is er wel iemand die over dit ritueel versieren van voortuintjes iets kan inbrengen. Deze uitgave is volkscultuur in haar puurste vorm!
Ondertitel: Volkscultuur in voortuintjes