Eeuwenlang waren de abdijen, vooral die van de cisterciënzers, de plaatsen bij uitstek waar groenten, fruit en kruiden gedijden en geteeld werden. Tussen de abdijen werden nieuwe gewassen uitgewisseld en verder verspreid. Van een onderscheid tussen groenten, fruit en kruiden was er nog geen sprake. Elk werd aangewend waar nodig, in de keuken of in de apotheek. De mogelijkheden voor koken of stoven van voedsel waren in de hoogtijdagen van de abdijen veel beperkter dan nu, vandaar dat er vooral gewerkt werd met wat we vandaag eenpansgerechten zouden noemen. Er was geen sprake van vlees, groenten, fruit, enz ... apart te bereiden.
Het hoeft ook niet te verwonderen dat een aantal soorten groenten en fruit verdwenen of vergeten werden. Soms was het omdat de bereiding te lang duurde of te omslachtig was, in andere gevallen speelden het moeilijkere telen of het minder bestendig zijn tegen ziekten een rol. Het boek geeft duidelijk aan hoe deze abdijen een bepalende rol speelden bij het verspreiden en al dan niet in stand houden van teelten.
Ieder die enige feeling heeft voor het bereiden van gerechten kan bovendien de recepten die hier zeer beknopt weergegeven worden omzetten in een culinaire creatie met eigen inbreng. Waag je eens aan snoeksaus, salade van suikerrijke peeën of stekelbessentaart.
Voorgaande zijn slechts enkele aspecten van de kennis die je opdoet uit dit boek, dat eigenlijk in eerste instantie samengesteld werd als (leerrijke) catalogus bij de gelijknamige tentoonstelling, die nog minstens tot het voorjaar 2011 rondtrekt. Mede dankzij de mooie illustraties en de beknopte recepten kan je ook na of zonder de tentoonstelling blijven genieten van deze uitgave.
Ondertitel: "Vergeten groenten & fruit uit de abdijtuin".