Doorheen de geschiedenis zijn vrouwen steeds achtergesteld geweest op mannen. Pas de laatste decennia is er op het vlak van gelijkheid tussen de seksen een grote inhaalbeweging geweest. Jan van den Berghe dook in deze trieste historie en legt in zijn werk heel wat heikele punten bloot waaraan de vrouw onderworpen was. Op een objectieve en correcte manier vertelt hij over de ‘minderwaardige’ positie van de vrouw vanaf de Romeinen en de Grieken tot de quasi gelijkheid van nu. Pas op. Vandaag de dag zijn er nog pipo’s die verkondigen dat onder andere het mannelijk zaad de vrouwen intelligenter en vrolijker maakt! Kan het nog arroganter?!
Het andere geslacht, de overheid en de Kerk hebben door de eeuwen heen hun best gedaan om de vrouwen te onderdrukken. Zij opperden ideeën zoals: heeft de vrouw een ziel? Zijn vrouwen niet een risico voor elke man? In de middeleeuwen mocht men door een bepaalde kerkelijke wet maar éénmaal per jaar een bad genomen worden. Dit betekende éé bad waarin vervolgens in hetzelfde water eerst de vader zich waste, dan de zonen, daarna de vrouwen en tenslotte de zuigelingen. In diezelfde periode waren er reeds kloosters met stromend water voor de toiletten. Omwille van hygiënische redenen!!
Het dieptepunt van de miskenning van de vrouw waren de heksenvervolgingen.
Ondanks de ontwikkeling van de vrouw werd tegengewerkt of verboden, zijn er vrouwen die toch gingen studeren, weliswaar vermomd als man. Gelukkig waren er schrijfsters zoals Hadewijch, Beatrijs en Anna Bijns. Of bestuursvrouwen zoals Maria van Hongarije, Margaretha van Parma en Isabella (van Albrecht). Maar de schrijver neemt het opvallend op voor de minder bekende vrouwen zoals Jeanne Pinaut en Belle van Zuylen die de pioniers waren van de vrouwenemancipatie.
In de biografie, achteraan in het boek, worden heel wat werken opgesomd waarvan er heel wat de moeite waard zijn om ook gelezen te worden. Vooral de historische wetenswaardigheden maken van dit boek een goed boek.
Ondertitel: Vrouwenhistories