In dit werk onderzoekt de auteur hoe Gent in de 12de en 13de eeuw waterbouwkundig aan de slag gaat om haar beide grote rivieren in het gareel te krijgen, in eerste instantie om economische redenen. Dat lukte vooral door de aanleg van een combinatie van stuwen en dammen en daarnaast natuurlijk ook de aanleg van de Lieve, die de stad een verbinding bood met de Noordzee. Hierdoor kon Gent zich ontwikkelen als verkeersknooppunt voor de scheepvaart.
Aan de basis van dit interessante werk ligt een doctoraatsstudie van de auteur. Als onderdeel hiervan zocht hij naar restanten van die waterbouwwerken, maar echt veel zijn er niet meer te terug te vinden. Een interessante bron van informatie zijn nog bestaande toponiemen en oude stadsrekeningen. Opvallend is hoe goed de aanleg van de Lieve gedocumenteerd is; een uitzondering op de algemene regel.
Overigens was het aanleggen van de Lieve een waterbouwkundig werk van hoog niveau. De ontwerpers ervan moeten bovendien een zeer goede kennis gehad hebben van de diverse landschappen (moeras, dekzandruggen, riviertjes, ...) op het zowat 40 km lange traject. Het belichten van de toenmalige technologische kennis is een van de vele pluspunten van deze uitgave.
Om Gent, ooit bestaande uit ruim 20 eilandjes, beter te leren kennen is dit wek een zeer interessante aanvulling. Naast de recent heropende Reep (Nederschelde) in het stadscentrum geeft de auteur ook een beeld van mogelijke toekomstige heropeningen van waterwegen. Zo kan Gent weer een beetje meer het Venetië van het Noorden worden.
Aanbevolen studie voor Gent-liefhebbers (en dat zijn heus niet alleen de inwoners).
Ondertitel: "Hoe het middeleeuwse Gent Schelde en Leie bedong".