Guido Fonteyn, Walloniëkenner bij uitstek, overloopt in zijn boekje de geschiedenis van de Taalgrens, met haar grote en kleine gebeurtenissen. Eigenlijk is de liging van die grens qausi ongewijzigd gebleven sinds de invloedssfeer van de Romeinen en Germanen zich tot daar uitstrekte. Al zou het tot 1963 duren eer de Taalgrens definitief geofficialiseerd werd enhet karakter kreeg van een echte grens tussen Vlaanderen en Wallonië. Interessant en objectief is de beschrijving van de kleine verschuivingen voorafgaand aan de definitieve vastlegging van deze grens. De grote discussie draaide omtrent Voeren, maar er waren nog gehuchtjes en dorpen die in de taalkundige vuurlinie lagen. De auteur trekt doorheen het landschap waar de Taalgrens loopt en ziet vooral rust, behalve dan ten zuiden van Brussel, waar het rumoerig blijft aan Franstalige zijde. Deze Taalgrens is nu eenmaal een vast gegeven, die je niet zo maar om de haverklap kan wijzigen omdat de ene of andere taalgroep besluit te verhuizen naar de overkant. Steevast gebruikt de auteur "taalgrens" met een kleine "t", terwijl een hoofdletter toch meer aangewezen is voor deze wereldwijd unieke grens, die geleidelijk aan de vorm krijgt van een echte grens.
Afmetingen: 12,5 x 20 cm.