Dit boek beschrijft het leven van vier zelfbewuste vrouwen. Het zijn Maria Theresia van Oostenrijk en drie van haar zestien kinderen. Met name de dochters Maria Christina, Maria Carolina en Maria Antoinette. Maria Theresia werd via een uitzonderlijke regeling, die de Pragmatieke Sanctie genoemd werd, de erfopvolger van haar vader, keizer Karel VI. Voorheen was de erfopvolging enkel weggelegd voor de mannelijke tak van de Habsburgers.
Nancy Goldstone, de auteur, beschrijft de machtige vijandige bondgenootschappen van diverse Europese vorstenhuizen waarmee de keizerin in haar leven geconfronteerd werd. Maar ook de veranderingen die Maria Theresia doorvoerde bij haar onderdanen in Oostenrijk en Bohemen. Waaronder een revolutionair en radicaal belastingsysteem waardoor de adel en de kerk, na meer dan vijfhonderd jaar, niet langer vrijgesteld waren. Hierdoor zorgde ze voor een billijkere belasting spreiding én een verbetering van de financiële situatie van haar landen.
Naast het politiek leven geeft de schrijfster veel aandacht aan het privéleven van de vorstin. In twintig jaar tijd kreeg Maria Theresia zestien kinderen van wie elf dochters en vijf zonen. Zoveel voldragen zwangerschappen in bijna evenveel tijd moet fysiek zwaar zijn geweest. Bijna al haar kinderen werden via een uitgekiende huwelijkspolitiek uitgehuwelijkt. Waaronder ook de drie keizerlijke prinsessen Maria Christina, Maria Carolina en Maria Antoinette. En dit om banden met andere landen aan te halen of te versterken.
Maria Christina met roepnaam ‘Mimi’, de vijfde dochter, huwde met Albert van Saksen-Teschen. Zij had een uitgesproken voorliefde van kunst en was zelf een schilderstalent. In dit boek zijn enkele foto’s van haar werken opgenomen. Vooral de periode waarin zij en haar man als landvoogden van de Oostenrijkse Nederlanden in Brussel verbleven wordt in dit boek uitgediept.
Maria Carolina met roepnaam ‘Charlotte’, het dertiende kind in de rij, huwde met koning Ferdinand van Beide Siciliën. Zij bleek een schrandere vrouw die ervoor zorgde dat ze medezeggenschap kreeg in de ministerraad van haar man. Ze werd uiteindelijk voorzitter van de ministerraad van Napels. Om via die weg uiteindelijk, als bewindsvrouw, het koninkrijk Napels zelf te besturen. Maria Carolina was een belezen vrouw die onder andere de koningsbibliotheek liet verhuizen nabij haar appartementen in het paleis. Eén van haar beleidsdaden was het creëren van onderwijs voor vrouwen.
De derde prinses, Maria Antoinette, het zestiende en laatste kind, is meteen het bekendste. Ze huwde met de latere koning Lodewijk XVI van Frankrijk. Met de huwelijksarrangementen had haar moeder, Maria Theresia, de meest prestigieuze regeling van al haar kinderen gerealiseerd. We weten allemaal hoe het met het koningspaar is afgelopen. Niettegenstaande dat, brengt de schrijfster ook hier onderbelichte feiten en onbekende gegevens over Maria Antoinette naar voren.
De schrijfster vertelt op een boeiende wijze het verhaal van vier uitzonderlijke vrouwen. Voorheen schreef ze De dochters van de Winterkoningin en Vier prinsessen in ballingschap.
Ondertitel: "Het leven van Maria Theresia van Oostenrijk en drie van haar dochters".