Gebeurtenissen uit de 18e eeuw zijn niet altijd even makkelijk om te reconstrueren. Documenten uit die tijd hebben de tand des tijds niet doorstaan, zijn verloren gegaan of bevinden zich in privébezit en/of worden niet ontsloten. Het verhaal over Ferraris, en de Ferrariskaart, is voornamelijk gebaseerd op de brieven die graaf Joseph Jean François Ferraris schreef aan zijn vrouw, Henriette d’Ursel. Deze documenten komen uit het nalatenschap van hun enige dochter, Molly. Brieven in omgekeerde richting, van Henriette d’Ursel aan graaf Ferraris zijn er, voorlopig, niet.
De kaarten van Ferraris waren in die tijd, en nu nog steeds, een standaardwerk voor de cartografie in België. Ze zijn vandaag nog steeds belangrijk om inzicht te krijgen in de topografie van de 18e eeuw. Vele (amateur)historici maken er gebruik van tijdens hun onderzoek naar de lokale geschiedenis van hun dorp, stad of streek. Dit boek ‘Carte blanche’ vertelt naast de biografie en de gebeurtenissen op het Europese diplomatieke toneel, met een uitvoerige beschrijving van de Beierse Successieoorlog en de daaropvolgende oorlogen, tevens over de totstandkoming van het beroemde kaartenboek.
Ferraris bouwde een militaire loopbaan uit en was onder andere ridder in de Orde van Maria Theresia van Oostenrijk. Enkele van zijn vestigingsplaatsen waren Brussel en Mechelen. Hij werkte het plan uit om een dubbele kaart te maken. Enerzijds een Kabinetskaart, met gedetailleerde militaire gegevens, en anderzijds een ‘Carte Marchande’. Deze laatste was een commerciële kaart zonder de militaire details. Het is deze kaart die vandaag gekend is bij een breder publiek.
Ferraris zag zichzelf als de sponsor van de grootschalige, gedetailleerde kaart. Hij zorgde voor de nodige investeringen om de kaart van de Oostenrijkse Nederlanden te laten maken. De man was een aristocraat-ondernemer met een visie die met behulp van financiële middelen en personeel zijn doel wilde bereiken. Het personeel, dat waren de cartografen, de tekenaars, de landmeters en de drukkers.
Vanuit de garnizoensstad Mechelen werd gestart met de opmetingen door de militaire academie die er gevestigd was. De landopname werd geregistreerd door zo’n zeventig cartografen en zes tekenaars. De kaartschaal 1:11.520 of 1 cm=115,2 m maakt het zó interessant. Met de details van wegen, waterwegen, huizen, bos, heide, moeras, vijvers, molen, kerken, dorpen en steden. En dit alles mooi ingekleurd in aquarel. Drie originele gehandtekende kaarten heeft Ferraris gemaakt. Waarvan er één bewaard wordt in het Nationaal Archief in Den Haag, één in de Koninklijke Bibliotheek van Brussel en één in het Oostenrijks Rijksarchief in Wenen.
Voor elkeen die een boontje heeft voor de geschiedenis uit de 18e eeuw.
Ondertitel: "De diplomatie van Ferraris in een Europa in omwenteling".