Dit boeiende werk bekijkt de geschiedenis van de 16de eeuw vanuit het oogpunt van de religie. Het belang -zeg maar de strijd- van de religie was toen zo veelomvattend dat ze ingrijpende staatkundige gevolgen had. In die turbulente 16de eeuw voltrok zich zowel een protestantse als een katholieke reformatie, die uiteindelijk uitmondden in het uit elkaar drijven van de Noordelijke en de Zuidelijke Nederlanden. De gevolgen van die gebeurtenissen zijn vandaag nog aanwezig.
Eerst beschrijft Christine Kooi het religieuze landschap zoals dat bestond in het begin van de 16de eeuw. De toenmalige inwoners van de Lage Landen beperkten zich niet tot het ter kerke gaan en het vervullen van de religieuze verplichtingen, maar leefden in een maatschappij waarin religie veelomvattender aanwezig was, bijlange niet altijd onder de vorm van een opgestoken vermanend vingertje. Rederijkerskamers, broederschappen, processies, begijnen, heiligenverering, ...allemaal droegen ze bij tot de toenmalige samenleving. Door de brede deelname van de bevolking aan het maatschappelijk-religieus leven had men ook stevige verwachtingen van de leidinggevende figuren. En op dat niveau liep het wel eens mis tot ongenoegen van de gewone gelovigen.
Dat ongenoegen aan de veelal katholieke basis zou uiteindelijk resulteren in de opkomst van een veelheid aan religieuze bewegingen, zoals wederdopers of anabaptisten, doopsgezinden, melchiorieten (later mennonieten) en andere. Vooral in de Noordelijke Nederlanden hadden zij een stevige impact, terwijl in de Zuidelijke Nederlanden het katholicisme overheersend bleef.
Christine Kooi slaagt erin een duidelijk en overzichtelijk beeld te bieden van de gebeurtenissen in de religieus woelige 16de eeuw, waarvan de gevolgen eeuwenland uitdeinen. Zoals wel vaker gezegd: om het heden te begrijpen moet je het verleden kennen. Dat verleden wordt hier met verve uit de doeken gedaan.