Eeuwenoud ja, maar nog steeds actueel. Wanneer je het Waasland doorkruit -uitdeinend tot in Gent- dan kan je niet om de sluwe vos Reynaert heen. Hier lag immers zijn territorium; de zeer waarschijnlijke thuisbasis van de auteur, die zichzelf slechts bescheiden kenbaar maakte als "Willem die Madocke maeckte". Als je de oorspronkelijke teksten omtrent Reynaert leest, dan moet je wel in deze regio terechtkomen. Overigens, nergens in de Middelnederlandse literatuur zijn er zoveel geografische verwijzingen als hier. Trouwens, ook vandaag is onze vos nog alomtegenwoordig.
Frits van Oostrum, hoogleraar aan de universiteit van Utrecht en levenslange liefhebber ervan, ging samen met Ingrid Biesheuvel op zoek naar alle mogelijke bronnen van het Reynaertverhaal, legde ze naast elkaar, vergeleek ze en stelde een zo accuraat mogelijke versie samen van het grootste meesterwerk van de Middelnederlandse literatuur.Daarbij wordt ruime aandacht besteed aan de opinies van de brede schare onderzoekers die in hun tijdsbestek op zoek gingen naar de ware Reynaert.
De auteurs tonen de lezers hoe "onze" Reynaert verschilt van vroegere voorlopers en andere verhalen met dieren als hoofdfiguren. Vooral belangrijk is dat het verhaal van onze sluwaard veel meer gebaseerd is op gebeurtenissen die in de periode van hetschrijfproces actueel moeten geweest zijn. Een extra laag mysterie krijgt dit verhaal door de auteur die zich slechts kenbaar maakt met zijn voornaam en een verwijzing naar een eerder werk. Niet alleen Reynaert, ook auteur Willem blijft boeien.
Wat een boek; de Reynaert! Maar evenzeer, wat een boek dit resultaat van een levenslang onderzoek naar de vos die zijn geheimen niet helemaal prijsgeeft.