Vanaf de tweede helft van de zestiende eeuw tot diep in de zeventiende eeuw waren de temperaturen op aarde gemiddeld 1 à 2 graden lager dan voordien en later. Dit tijdsbestek wordt vaak omschreven als het meest ingrijpende deel van wat nu de "Kleine IJstijd" genoemd worden. Temperatuurdaling was geen alleenstaand feit; dat werd aangevuld met fenomenen als veelvuldige regen net als droogte, langdurige ijsvorming, overvloedige sneeuw, ...
Deze behoorlijk langdurige klimaatverandering had ook andere desastreuze gevolgen. Herhaalde slechte oogsten gevolgd door hongersnood leidde tot opstandigheid onder de bevolking, maar zette ook hoge heren aan tot wapengekletter om hun mogelijkheden op voedselvoorziening te behouden of uit te breiden. Oorlogen en catastrofes overspoelden niet alleen de ons bekende Westerse wereld, maar waren wereldwijde fenomenen volgens Geoffrey Parker, vooraanstaand en veel gelauwerd historicus.
De auteur vond in bronnen en metingen wereldwijd talloze aanwijzingen en bevestigingen voor een link tussen de klimaatrampspoed en de oorlogen en onrust die toen heersten. De term "klimaatverandering" moest toen nog bedacht worden, maar het onderzoekswerk van Geoffrey Parker maakt duidelijk tot wat klimaatverandering toen leidde.
Deze boeiende publicatie maakt ten overvloede duidelijk dat we ons met zijn allen stevig moeten voorbereiden op de klimaatverandering waarvan we nu in de beginfase zitten. Paniek is niet nodig. We hebben alvast meer mogelijkheden en kennis dan onze voorouders uit de zeventiende eeuw om het probleem tijdig aan te pakken. De kennis is er, nu nog de wil en de centen.
Ondertitel: "Oorlog, klimaatverandering, en catastrofe in de zeventiende eeuw".