Door onderzoek naar edelvrouwen in de Bourgondische tijd kreeg de schrijver nieuwe context en inzichten in de opgelegde bestuurbeperkingen van beroemde vrouwen. Van het jaar 500 tot ongeveer 1200 waren adellijke mannen en vrouwen gelijkwaardige partners in het huwelijk. De gedeelde macht na een huwelijk vond zijn oorsprong bij Keizer Justiniaus en zijn vrouw Theodora. Deze gelijkheid neemt, onder druk van de kerk, geleidelijk af. Vanaf dan wordt de vrouw gedegradeerd, en dit werd onderstreept door de term die rond het jaar 1200 ingevoerd werd: ‘huysvrouw’. Ook universiteiten zijn schuldig aan deze discriminatie, door vrouwen pertinent de toegang te weigeren tot het verwerven van kennis en zich verder te ontwikkelen.
Dit boek bekijkt de geschiedenis door een nieuwe bril. En dit in navolging van de vele hedendaagse vrouwelijke vorsers die vanuit hun oogpunt een blik op het verleden werpen. Er worden verrassende resultaten geboekt waardoor reeds lang bestaande vooroordelen ontkracht worden. Kroniekschrijvers worden kritischer gelezen. Het is zaak om de kronieken te vergelijken met rekeningen en akten. Door officiële documenten, die gebaseerd zijn op feiten, te controleren met andere geschreven bronnen komt men tot nieuwe inzichten. In de Bourgondische tijd waren er mannen die liever zelf bestuurden en daarom vrouwen ongeschikt of onbekwaam achten, of als geschift aan de kant zetten en monddood maakten. Voorbeeld hiervan is Jacoba van Beieren die haar macht ontnomen werd door Jan van Beieren en Filips de Goede. Of Johanna van Castilië die tegengewerkt werd door Ferdinand van Aragon en Filips de Schone.
De schrijver geeft een goed voorbeeld van de weerstand van vrouwen door de Franse Christine de Pisan naar het voetlicht te brengen. Deze edelvrouw heeft diverse boeken geschreven waarin ze opkwam voor de rechten van vrouwen. Ook zij werd niet toegelaten tot de universiteit in Parijs. Ze had het in 1405 ook al over nepnieuws, lees - valse berichten – die verspreid werden om de vrouw in diskrediet te brengen. Christine de Pisan kwam op voor een betere positie van de vrouw, voor gelijkheid tussen man en vrouw.
De tussenonderwerpen in deze uitgave bespreken fenomenen als bastaards, monialen en begijnen, de Heksenhamer, juwelen als betaalmiddel, en vrouwen en politiek. Dat vrouwen evenwaardig kunnen besturen zien we als we de geschiedenislampen richten op Guinone de Salins die een uitzonderlijk hospitaal oprichtte in het Franse Beaune. Dichterbij was er de abdij van Herkenrode in Kuringen (Hasselt) waar abdis de Lechy de grootste cisterciënzersgemeenschap van de Nederlanden aanstuurde.Gelijktijdig aan de boeiende literatuur is er veel aandacht voor de boekverzorging door het gebruik van mooie afbeeldingen. Met dit werk lijkt de schrijver een nieuwe weg te zijn ingeslagen. En met succes!
Ondertitel: "Edelvrouwen in de Bourgondische tijd".