Zowat anderhalf miljoen Belgen vluchtten tijdens de Eerste Wereldoorlog naar het buitenland en werden daar opgevangen. Zeshonderdduizend onder hen bleven de volledige duur van de oorlog in het relatief veilige buitenland. Sommigen verbleven bij gastgezinnen, anderen in kampen of zelfs in een speciaal voor hen gebouw dorp. Natuurlijk waren er ook wel eens moeilijkheden, maar het lijkt er toch op dat men vroeger veel gastvrijer was voor vluchtelingen.
De auteur concentreert zich op de zowat zesduizend Belgen die aan het werk waren in een munitiefabriek in Noord-Engeland. Het Engelse leger had sowieso al een gebrek aan munitie en daar kwam dan nog bij dat veel actieve mannen naar de loopgraven gestuurd waren en niet aan de slag konden in de industrie op het thuisfront. Het idee om Belgische vluchtelingen en manschappen ongeschikt voor de dienst aan het werk te zetten was dus een win-winsituatie. De munitieproductie schoot omhoog en een aantal duizenden vluchtelingen hadden wat omhanden. Het loon dat ze verdienden kon gebruikt worden voor de wederopbouw thuis.
Dirk Misschoot heeft absoluut degelijk zijn huiswerk gemaakt bij het opsporen van de gebeurtenissen in Britley een eeuw geleden. Bovendien weet hij de verzamelde informatie op boeiende wijze tot bij de lezer te brengen. Weer een stukje oorlogsverleden ontrafeld!
Ondertitel: "Zesduizend militairen en vluchtelingen in de munitiefabriek van Birtley, Engeland (1916-1919)".