In deze tijden van klimaatopwarming horen we ontiegelijk vaak dat het geen winters meer zijn zoals vroeger. Ietwat oudere mensen herinneren zich nog duidelijk de winters uit de jaren vijftig en zestig van vorige eeuw, toen langere periodes van sneeuw en ijs "normaal" waren. Om ietwat verder terug te kijken in de tijd kunnen we beroep doen op kunstenaars (en wetenschappers) van vroeger tijden.
In voorliggende uitgave beperken de auteurs zich tot de winters van de 19de eeuw. Vooral in de eerste helft van die periode waren de winters ontzettend streng. Toen liep de zogenaamde Kleine IJstijd ten einde, die begonnen was omstreeks het einde van de 16de eeuw. Rivieren waarin het ijs aangroeide tot meer dan een halve meter dik waren toen geen uitzondering.
De auteurs van deze uitgave en de organisatoren van de tentoonstelling in het Teylers Museum in Haarlem rond dit thema schenken aandacht aan de werken van een resem bekende "ijsschilders". De "vaders" van dit soort thematiek in de schilderkunst waren ongetwijfeld Jacob van Strij en Jan Mankes, maar ook Van Gogh had wel eens aandacht voor het winterse ijs. Aan de hand van het thema ijs kan je ook de stijlverandering in de schilderkunst van de 19de eeuw opvolgen: van de met grote nauwkeurigheid geschilderde taferelen naar de meer impressionistische werken.
Aan de hand van de kunstwerken kan je ook vaststellen welke "sociale" gebeurtenissen zich ontwikkelden op het ijs: van heuse kermissen over schaatsclubs waar sierlijkheid belangrijk was naar schaatswedstrijden.
De tekst en de afgebeelde kunstwerken bezorgen de lezer een boeiende inkijk in het winterse leven van de 19de eeuw, een tijd waarin er niet geklaagd werd omdat de wegen niet ijsvrij gemaakt werden met tonnen strooizout.
Uitgave in samenwerking met Teylers Museum, Haarlem.
Ondertitel: Het winterlandschap in de negentiende eeuw.