Als je terugbladert door de jaartallen van de voorbije eeuw dan moet je vaststellen dat 1956 toch wel een heel bijzonder jaar was. Een grand cru jaar voor toenmalige journalisten en latere historici. Voorliggende boeiende uitgave schenkt behoorlijk gedetailleerd aandacht aan een resem gebeurtenissen uit dat jaar; gebeurtenissen overigens waarvan de invloed vaak nog lang nazinderde.
Zetten we even enkele "hoogtepunten" van dat memorabele jaar op een rijtje: de Russische communisten nemen sterk afstand van Stalin, in Algerije wordt een koloniale oorlog uitgevochten, in Montgomery (Alabama) begint de zwarte bevolking aan een bus-boycot in hun strijd tegen rassensegregatie, Martin Luther King groeit uit tot een van de belangrijkste zwarte leiders, in Polen komt Gomulka weer aan de macht en slaagt erin enige afstand te bewaren tot de Russische communisten, in Hongarije breekt een opstand uit maar de Russen slaan die op bloedige wijze neer, Britse n Franse troepen bezetten het Suez-kanaal en trachten daarmee ook het gezag van Nasser te ondermijnen, Fidel Castro begint aan de herovering van Cuba, Nelson Mandela wordt gearresteerd en opgesloten, ...
De auteur steunt sterk op berichten van ooggetuigen en berichtgeving in de media. Resultaat van die zoektocht is een literatuurlijst die ruim honderd pagina's beslaat. Stel je voor hoe je indertijd al die gebeurtenissen moest proberen volgen in afwezigheid van internet, gsm, kabeltelevisie en aanverwante? Terugkijkend op die periode stel je vast dat de media veel minder goed geïnformeerd waren en dat achterkamertjes een nog een stevige rol speelden.
Bijzonder boeiende terugblik op een jaar dat best niet voor herhaling vatbaar is. Maar toch: hebben we lessen getrokken uit het verleden? Ik heb niet die indruk.