Bij uitgeverij Olympus verschijnen met de regelmaat van de klok wetenschappelijk verantwoorde werken en daar hoort deze turf met zijn 686 bladzijden zeker bij. Het boek is intussen aan zijn negende druk toe. Het is met voorsprong het merkwaardigste non-fictieboek dat hier op de redactie belandde. In deze klassieker beschrijft de auteur het landschap waarin grote gebieden woest en onbewoonbaar waren en dat met zijn heidevelden en moerassen meer leek op een derdewereldland dan op het huidige Nederland.
Auke van der Woud beschrijft het landschap in de overgang van de achttiende naar de negentiende eeuw. Behalve ontwikkelingen in waterhuishouding, architectuur en stedenbouw komt in dit boek een groot aantal andere aspecten aan de orde. Het is kortom een allesomvattend verhaal waarin ook de sociale, demografische en economische geschiedenis deel van uitmaakt. Deze geschiedenis is onlosmakelijk verbonden met die van de mensen die het vorm gaven.
Dat de omvorming naar een modern land niet altijd zonder slag of stoot ging verneem je in de hoofdstukken waar de overgang van gemeenschappelijke woeste gronden naar particuliere en waardevolle agrarische bouwlanden wordt beschreven.
Ook België komt in dit boek aan bod: van 1815 tot 1830 behoorden we immers tot het koninkrijk der Nederlanden onder het bewind van koning koopman Willem I.
Zoals het een wetenschappelijk werk betaamt vind je achteraan de verklarende noten, een uitgebreide bibliografie en een register.
Omdat niet iedereen een geografische knobbel heeft zouden kaartjes van de beschreven entiteiten goed van pas komen, zeker voor niet Nederlanders.