Neen, dit is geen kookboek over wafels. Dit is een zoektocht naar de herkomst en de geschiedenis van de Brusselse wafel. De Brusselse erfgoedcel heeft deze queeste op zich genomen. Door middel van oude archieven, schilderijen, literatuur, brieven, studies en notities is er heel wat ontdekt over één van onze nationale lekkernijen. Een receptenvergelijking leert de lezer de kleine verschillen tussen Brusselse-, Vlaamse- en Luikse wafels. En hoe zit het dan met de Belgian Waffles? Is het recept van ‘de Brusselaar’ nog steeds dezelfde? En wie heeft het eerste recept geschreven?
Het gekke is dat de Vlaamse wafel het eerst vermeld staat in een kookboek van 1740. De Vlaamse versie is dus ouder dan de Brusselse! De term ‘Brusselse wafel’ is pas ontstaan rond 1842 en 1843. En ze werd, en wordt nog steeds, per definitie in een ethablissement gegeten. Maar haar populariteit is tanende. Momenteel is de Luikse wafel de meest gegeerde én ze wordt per definitie buiten gegeten! Op de website van de erfgoedcel vind je een lijst van plaatsen waar je nog verse Brusselse wafels kan eten: www.erfgoedbrussel/brusselsewafel. De auteurs streven ernaar om deze lijst halfjaarlijks actueel te houden.
In dit werk wordt er enkele keren verwezen naar een studie van de onderzoeksgroep van het ACG (Academie voor Streekgebonden Gastronomie). Maar bij de dankbetuigingen, achteraan in het boek, wordt deze vereniging glad vergeten!? Ondanks deze uitschuiver is dit een interessante wafelgeschiedenis.
En nu, naar de wafelenbak … zoals bij Nero van Marc Sleen!
Ondertitel: Om te backen dicke wafelen