Lekker eten en modieuze kleding zijn van alle tijden. Dat wordt nog maar eens bewezen in dit boek. Vanaf de Frankische Tijd tot nu worden de voedings- en kledingsgewoonten uit de doeken gedaan. In het verleden en ook nu nog koopt men voeding en kleding grotendeels in verhouding tot z’n inkomen. Je kan je boodschappen doen in de supermarkt en in een winkelketen, een speciaalzaak of een boetiek voor kleding. Op dit vlak is er niets nieuws onder de zon. Wél is het interessant om in dit boek te lezen wat men vroeger at of welke kleding men droeg.
Gelukkig voor ons zijn de coupieuze maaltijden uit de Bourgondische Tijd voorbij. Abten slikten toen 5.000 calorieën per dag naar binnen. Het alcoholverbruik lag in die tijd op 275 liter per persoon per jaar. Een menu van 12 gangen was geen uitzondering op het einde van de negentiende eeuw. De welstellende vulde zijn maag aan een rijk gevulde tafel met allerlei gevogelte, runderen, varkens, patés en zoetigheden. Jan met de pet moest content zijn met een potagie of at zijn pap met melk op zijn schoot aan de haard.
Trendsetters in de mode zijn meestal vooraanstaanden geweest of leden van koningshuizen (dit is vreemd genoeg ook nu nog dikwijls het geval). Soms kwam een modegril ook voort uit een noodzaak, zoals bij Filips de Goede. Hij liet z’n hoofd kaal scheren vanwege een huidaandoening. Even later liep zijn hele mannelijke hofhouding met een kaal geschoren hoofd! De stoffen brokaat, zijde en bont werden enkel door de rijken gedragen, wegens te duur voor het gewone volk. De volksmens droeg kleding van ruwe lakenstoffen die dan nog doorgegeven werden aan de volgende generatie. Dikwijls werd de klederdracht opgelegd door de regerende vorsten of overheid. Bij wet bepaalde men welke kledij een soldaat, een smid of een slager moest dragen.
Raymond van Uytven laat je met dit uitstekende boek kennismaken met de geschiedenis over tafelen en mode van de voorbije 1.500 jaar. Eerder verscheen van hem Geschiedenis van de dorst: Twintig eeuwen drinken in de Lage Landen.