De jaren 1830-1831 waren niet meteen de meest prettige voor Willem I, die toen gezag uitoefende over het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Dat was immers de periode van wat de "Belgische Afscheiding" genoemd wordt. Gezien in het geheel van de geschiedenis van onze noorderburen is dit uiteraard niet het meest roemrijke gebeuren.
Auteur Eddie Van Roon stelt vast dat het een tijdsbestek is waaraan historici in zijn land eerder weinig aandacht besteedden. Een hiaat duidelijk opgevuld dus. Bekeken door de bril van Belgische lezers is dit werkstuk echt leerrijk. We bekijken de Belgische onafhankelijkheidsstrijd veelal vanuit de eigen invalshoek.
Nederlandse geschiedschrijving over de jaren 1830-1831 beperkt zich meestal tot slechts 3 gebeurtenissen: de belegering van Antwerpen, de ontploffing van een kanonneerboot en de Tiendaagse Veldtocht (die in feite 11 dagen duurde). Aanvankelijk leidden deze "heldendaden" tot euforie bij een deel van de bevolking, maar later inzicht leidde tot een kritischer inzicht. Een voorbeeld daarvan is commandant Jan Van Speijk die weigerde zich over te geven aan de Belgen en zijn kanonneerboot deed ontploffen (beweerdelijk door zijn sigaar in een kruitvat te steken).
Lectuur maakt ook duidelijk dat veel Nederlanders niet gelukkig waren met de strijd die koning Willem I voorde. Zo was er bijvoorbeeld collectieve dienstplichtontduiking in de katholieke regio's aan de grens met België/ Ook elders trachtten velen aan de dienstplicht te ontkomen. De lotingen die bepaalden wie wel of niet naar het leger moest lieten de gegoede burgers toe daaraan te ontsnappen. Van nationale eensgezindheid voor het militair optreden van koning Willem I was alvast geen sprake.
Verhelderend en goed geschreven bovendien.
Ondertitel: "Nederland in de roerige jaren 1830-1831".